Historia szczepu jest związana ściśle z 40-leciem istnienia środowiska harcerskiego przy Szkole Podstawowej nr 81. Od początku istnienia szkoły (tj. 1952), działała w niej tzw. Organizacja Harcerska (podporządkowana ZMSP), która nie miała nic wspólnego z prawdziwym harcerstwem. Prawdziwe początki datowane są na luty 1957 roku, kiedy to komendant nowo utworzonego Hufca ZHP Nowa Huta powołał do życia 2 drużyny harcerskie (nr 207 i 208) przy Szkole Podstawowej nr 81. Jedną z pierwszych drużynowych 207 KDH była dh Hanna Szkudlarek a drużynowym 208 KDH – dh Józef Mruk. W szczepie powstały także pierwsze drużyny zuchowe hufca – tj. 1 DZ „Kubusie Puchatki” i 2 DZ „Dzielne Wisusy” oraz 4 DZ „Polne Kwiatki”. Kubusie i Kwiatki działają do dnia dzisiejszego. Najbardziej znanym instruktorem Szczepu, który wychował wielu instruktorów jest seniorka dh hm. Ola Hryniewiecka. W roku 1967 utworzono w ZHP szczepy. Pierwszą komendantką szczepu była dh phm Ewa Łacna.
W roku 1977 przeprowadzono kampanię „Sztandar”, która zakończyła się wręczeniem sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski Szkoły Podstawowej nr 81 oraz przyjęciem przez szczep nazwy „Tęczowy”. W ciężkich czasach (lata 80 – te), sztandar ten został poświęcony na obozie w Borkowie (kieleckie). W okresie największego rozkwitu w szczepie działało 10 drużyn, w tym 6 zuchowych (łącznie ponad 220 członków). Co roku organizowano obozy letnie czy też zimowiska. Przez 50 lat istnienia przeprowadzono ponad 70 obozów, zimowisk i kolonii zuchowych. W latach 1978 – 82 święciły sukcesy drużyny harcerskie. Trzykrotnie – pod rząd 207 KDH „Żagiew” im. M. Konopnickiej, zdobyła tytuł Drużyny Sztandarowej Chorągwi Krakowskiej, pod przewodnictwem dh phm Lucyny Biernat. Także 208 KDH „Hakratury” im. K. Pułaskiego trzykrotnie zdobywała ten zaszczytny tytuł. Drużyny szczepu brały aktywny udział w akcjach programowych hufca, chorągwi czy też ogólnopolskich (np. Rajd Rodło, Arsenał czy też Świętokrzyski). Harcerze i zuchy brali udział we wszystkich akcjach mających na celu wzbogacanie środowiska naturalnego w dzielnicy (ostatnio w akcji „Sprzątamy Świat”) Dwukrotnie w latach 80 -tych szczep zdobył tytuł „WZOROWY” Hufca Nowa Huta.
Niestety po latach tłustych przyszły chude. Zmalała ilość drużyn, odeszli instruktorzy, którzy nie mieli godnych siebie następców. Prawdopodobnie około roku 1993-4 doszło do rozwiązania lub
zawieszenia szczepu przez ówczesną Komendę Hufca. Akcja wyglądała na specjalnie przygotowaną gdyż natychmiast po rozkazie o rozwiązaniu szczepu ekipy z hufca zjawiły się w magazynach szczepowych
i dokonały zaboru gromadzonego przez lata sprzętu obozowego. Sprzętem obozowym szczepu Komenda Hufca spłaciła długi wobec innych szczepów harcerskich. Jeden z namiotów udało się odzyskać w 1998
roku z szczepu Kolorowy dzięki uprzejmości dh hm W.Ciastonia. Na szczęście kryzys trwał tylko rok i od roku 1996 została odkryta nowa karta w jego historii. Harcerze starsi pojawili się w
szczepie po rozszerzeniu terenu jego działania na XI Liceum Ogólnokształcące na os. Teatralnym. Stało się tak dzięki bardzo przychylnej dla harcerzy postawie dyrekcji szkoły. Aby godnie uczcić
obchody jubileuszowe 40-lecia, w roku 1997 zorganizowano kampanię ” 40 Lat Szczepu „. Zuchy, harcerze i instruktorzy zdobywali specjalnie opracowaną plakietkę 40 – lecia, realizując
związane
z nią zadania przez okres 4 – miesięcy. Jednocześnie przygotowywano się do uroczystej wieczornicy. Harcerze docierali do byłych drużynowych i instruktorów. Zbierano informacje na temat historii
szczepu. Tydzień przed przed wieczornicą 40 – lecia, przeprowadzono bieg patrolowy dla wszystkich drużyn. W przygotowaniach do obchodów czynnie pomagali rodzice zuchów i harcerzy. Impreza
jubileuszowa była bardzo udana. Na wieczornicy, zasłużeni dla szczepu instruktorzy otrzymali specjalnie na ta uroczystość przygotowana pamiątkowa odznakę „Zasłużony dla szczepu Tęczowy”. Na
kominku obecna była m.in najstarsza instruktorka szczepu dh hm Aleksandra Hryniewiecka.
Przez następne lata szczep rósł w siłę i rozrastał się. Swoim działaniem objął szkoły podstawowe nr 81 i nr 88, Gimnazjum nr 50 oraz XI LO. W roku 2001/2002 liczył 10 drużyn., w tym 3 zuchowe, 4 harcerskie, jedną starszoharcerską i dwie wędrownicze. Ale jak to w życiu bywa, znów nadszedł kryzys. Odeszli niektórzy instruktorzy, inni działali bardzo słabo i drużyny zaczęły zmniejszać swój stan a następnie się rozpadać. Odeszła najstarsza kadra, także po to aby pracować w komendzie hufca. 208 KDH "Hakratury" przekazał swemu następcy pwd Piotr Grabowski. Jedna z najlepszych drużyn w hufcu zaczęła upadać. Rozwiązano 350 KDSH "Sokolica" oraz PDH "Białe Orły" (w SP nr 88). Szczep przestał jeździć na samodzielne akcje obozowe. Akcje letnie były przeprowadzone m.in w bazie w Pogorzelicy i Wilczu. W roku 2002 szczep obchodził uroczyście 45 rocznice istnienia. Impreza była udana chociaż nie tak jak poprzednia. Nastroje też nie były najlepsze bo czas był dla szczepu niedobry. Gorzej już nie mogło być. W roku 2003 komendant szczepu podjął radykalną decyzję o podziękowaniu za pracę kilku starszym instruktorom szczepu. Okazało się szybko, że ta bolesna decyzja była trafna. Dzięki bardzo dobrej pracy drużynowej 335 KDSH Niewidzialni, dh pwd Ani Koperczak znaleźli się wśród harcerzy starszych kandydaci na przybocznych i drużynowych do gromad i drużyn szczepu. Odrodziła się 208 KDH pod wodzą dh Piotra Salwińskiego i 207 KDH Żagiew pod wodza dh Kasi Pucułek. Kadry zaczęło przybywać na tyle, że już w roku 2006 w szczepie było 8 drużyn. W kadrze zapanowała dobra atmosfera. Wszyscy drużynowi zostali przeszkolenia na kursach. W roku 2006 znów zorganizowano samodzielny obóz pod namiotami w miejscowości Jabłuszek na Kaszubach.
